Υαλουρονικό οξύ

Το υαλουρονικό οξύ περιέχεται φυσιολογικά στο αρθρικό υγρό και στον αρθρικό χόνδρο, όπου συναντώνται σε όλες τις αρθρώσεις του ανθρωπίνου σώματος. Το όνομα υαλουρονικό οξύ προέρχεται ετυμολογικά από την Ελληνική λέξη «ύαλος» που σημαίνει γυαλί και «ουρονικό οξύ» επειδή απομονώθηκε για πρώτη φορά στο υαλοειδές υγρό του οφθαλμού και απέδιδε ένα μεγάλο ποσό ουρονικού οξέος.

Το υαλουρονικό οξύ χρησιμοποιείται τα τελευταία χρόνια σε διάφορες ιατρικές ειδικότητες όπως η οφθαλμολογία, η ορθοπαιδική και η πλαστική χειρουργική. Όσον αφορά στην ορθοπαιδική, η κύρια δράση της συνίσταται στην λίπανση των αρθρώσεων, έτσι ώστε τα οστά της άρθρωσης να κινούνται μεταξύ τους με λιγότερη τριβή και φθορά. Η έγχυση υαλουρονικού οξέος στις αρθρώσεις χρησιμοποιείται ευρέως τα τελευταία χρόνια για την ανακούφιση από τον πόνο των χόνδρινων βλαβών και της οστεοαρθρίτιδας. Στις αρθρώσεις που πάσχουν από οστεοαρθρίτιδα, το ενδοαρθρικώς χορηγούμενο υαλουρονικό οξύ δρα ως λιπαντικό και αποσβεστικό των κραδασμών, μειώνοντας τις τριβές μεταξύ των αρθρικών επιφανειών και των ενδαρθρικών ανατομικών στοιχείων (μηνίσκοι, χόνδροι, σύνδεσμοι, υμένας, τένοντες, θύλακοι, έλυτρα, κλπ). Η ελαστικότητα του διαλύματος του υαλουρονικού οξέος βοηθά στην απόσβεση των μηχανικών πιέσεων, τριβών και δονήσεων, προάγοντας έτσι την προστασία των αρθρώσεων και διευκολύνοντας την κίνηση αυτών.

Έχει αποδειχθεί μέσα από διάφορες έρευνες, ότι στους ασθενείς με χόνδρινες βλάβες και οστεοαρθρίτιδα το υαλουρονικό οξύ είναι μειωμένο στις πάσχουσες αρθρώσεις. Η έγχυση υαλουρονικού οξέος προκαλεί ανακούφιση από τον πόνο και τοπική αντίδραση από τις ίδιες τις αρθρώσεις, οι οποίες μετά την έγχυση παράγουν μεγαλύτερες ποσότητες ενδογενούς υαλουρονικού οξέος. Οι πιο συχνές αρθρώσεις στις οποίες πραγματοποιούνται ενδοαρθρικές εγχύσεις, είναι το ισχίο και το γόνατο. Επιπρόσθετα, οι εγχύσεις υαλουρονικού οξέος μπορούν να γίνουν σε κάθε άρθρωση που παρουσιάζει αλλοιώσεις, όπως και σε μαλακά μόρια (τένοντες, μηνίσκοι κλπ).

Η έγχυση πραγματοποιείται στον χώρο του ιατρείου υπό άσηπτες συνθήκες και με υπερηχογραφική καθοδήγηση, ώστε το υαλουρονικό οξύ να εγχυθεί ακριβώς στα σημεία στόχους. Η έγχυση δεν είναι επώδυνη και γίνεται σύσταση για αποχή από τις αθλητικές δραστηριότητες για 2-3 ημέρες. Ο συνδυασμός έγχυσης υαλουρονικού οξέος και συνεδριών φυσικοθεραπείας, συνιστά την καλύτερη μέθοδο όπου προσφέρει άμεσα αποτελέσματα στη μείωση του πόνου και την επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες. Έχουν καταγραφεί πολλά περιστατικά, όπου οι εγχύσεις υαλουρονικού οξέος επέτρεψαν την καθυστέρηση ή ακόμα και την αποφυγή μίας χειρουργικής παρέμβασης, όπως η αρθροπλαστική ισχίου ή/και γόνατος. Στις περιπτώσεις αρχόμενης και μέσης βαρύτητας οστεοαρθρίτιδας η αποτελεσματικότητα των εγχύσεων είναι μεγαλύτερη και προτείνεται η άμεση επίσκεψη στον ειδικό ιατρό στα αρχικά στάδια της οστεοαρθρίτιδας.

Στην Ελλάδα, διατίθενται διάφορα είδη σκευασμάτων υαλουρονικού οξέος, όπου διαφέρουν στην τεχνολογία παρασκευής, στο μοριακό βάρος και στο ιξώδες. Η τελική επιλογή γίνεται από τον ιατρό και συνήθως προτείνεται η έγχυση να γίνεται  μία φορά κάθε εβδομάδα και για σύνολο 2-4 εβδομάδων ανάλογα με την κλινική περίπτωση και τη βαρύτητα αυτής.

Συμπερασματικά, οι εγχύσεις υαλουρονικού οξέος συνιστούν μία ασφαλή και αποτελεσματική μέθοδο συντηρητικής αντιμετώπισης της οστεοαρθρίτιδας και προτείνεται ανεπιφύλακτα να πραγματοποιούνται στα αρχικά στάδια της νόσου και με υπερηχογραφική καθοδήγηση που εξασφαλίζει τη μέγιστη αποτελεσματικότητα και ασφάλεια της θεραπείας.