Η διάρθρωση του γόνατος είναι η μεγαλύτερη άρθρωση του ανθρώπινου σώματος και αποτελείται κυρίως από συνδέσμους, μηνίσκους, τένοντες, αρθρικούς χόνδρους κλπ. που είναι υπεύθυνοι για την ενίσχηση,σταθεροποίηση και γενικότερα την ομαλή λειτουργία του γόνατος. Η άθληση στην καθημερινή ζωή είτε σε ερασιτεχνικό, είτε σε επαγγελματικό επίπεδο σε συνδιασμό με την καθιστική ζωή, έχει οδηγήσει σε αύξηση των κακώσεων του γόνατος σε όλες τις ηλικίες.
Τα αίτια των κακώσεων αυτών ποικίλουν ανάλογα με την καταπόνηση της άρθρωσης στην καθημερινότητα,την αθλητική δραστηριότητα αλλά και την ηλικία και την φυσική κατάσταση του κάθε ατόμου.
Οι ποιο συχνές κακώσεις του γόνατος έχουν να κάνουν με ρήξη ή διάταση συνδέσμων (πρόσθιος-οπίσθιος χιαστός σύνδεσμος,έσω-έξω πλάγιος σύνδεσμος) ρήξη ή τραυματισμό των μηνίσκων (έσω-έξω μηνίσκος) και βλάβες των χόνδρων της επιγονατίδας και των μηριαίων κονδύλων σπανιότερα (χονδροπάθεια).
Οι βλάβες των συνδέσμων και των λοιπών στοιχείων στο γόνατο γίνονται αντιληπτές με την κλινική εξέταση από τον φυσίατρο και τον απεικονιστικό έλεγχο με ειδικό διαγνωστικό υπέρηχο ή μαγνητική τομογραφία.
Στην ΕΓΕΡΣΙΣ μετά την κλινική εξέταση και τη συλλογή των απαιτούμενων εργαστηριακών εξετάσεων από τον φυσίατρο, οργανώνεται το πλάνο αποκατάστασης,το οποίο ανάλογα με την παθολογία και τις λειτουργικές ανάγκες του ασθενούς μπορεί να περιέχει προεγχειριτική ή μετεγχεριτική φυσικοθεραπεία ή συντηρητική αποκατάσταση με φυσικοθεραπεία και αναγεννητικές θεραπείες χωρίς την ανάγκη αρθροσκόπησης.
Η φυσικοθεραπευτική παρέμβαση έχει ως στόχο σε πρώτη φάση την μείωση του πόνου,της φλεγμονής και του οιδήματος στην περιοχή του γόνατος ανεξαρτήτως παθολογίας με τη χρήση αναλγητικών ρευμάτων ηλεκτρικού μυικού ερεθισμού και εξειδικευμένων θεραπευτικών μέσων όπως το HUMAN TECAR και το HILTERAPIA που βοηθούν στην αύξηση μεταβολισμού και ενέργειας τοπικά στην περιοχή και ταυτόχρονη επιτάχυνση των διαδικασιών επούλωσης από τον ίδιο τον οργανισμό.
Όταν ο ασθενής έχει εμφανή μείωση των συμπτωμάτων τότε το πρόγραμμα συνεχίζεται με συνεδρίες εκγύμνασης μέσω ρευμάτων ενδυνάμωσης ηλεκτρικού μυικού ερεθισμού αρχικά και εν συνεχεία μέσω ισοκινιτικής άσκησης σε ειδικά και εξατομικευμένα πρωτόκολλα.
Στο τέλος ή κατά τη διάρκεια του προγράμματος αποκατάστασης ο φυσίατρος μπορεί να παρέμβει με αναγεννητικές θεραπείες στην άρθρωση ή τοπικά, σε στοιχεία αυτής (σύνδεσμοι,τένοτες) που έχουν υποστεί βλάβη.
