Η προλοθεραπεία αποτελεί ένα είδος αναγεννητικής θεραπείας που επιταχύνει τη διαδικασία επούλωσης των συνδέσμων των αρθρώσεων και των τενόντων του μυοσκελετικού συστήματος. Διενεργείται μέσω τοπικών εγχύσεων διαλύματος γλυκόζης στους τένοντες και συνδέσμους που έχουν υποστεί τραυματισμό και κυρίως στο σημείο που ο τένοντας ή ο σύνδεσμος προσκολλάται στο οστό (ένθεση).
Η αναγεννητική αυτή μέθοδος εφαρμόσθηκε για πρώτη φορά από τον Αμερικανό George Hackett, όπου από το 1930 μέχρι το 1960 χρησιμοποίησε τη μέθοδο αυτή σε μεγάλο αριθμό ασθενών με επώδυνα μυοσκελετικά προβλήματα, με την αποτελεσματικότητα της μεθόδου να φθάνει στο 90% των περιπτώσεων.
Ο όρος προλοθεραπεία προέρχεται από την Λατινική λέξη proles που σημαίνει απόγονοι (γενιά). Ο Hackett χρησιμοποίησε τον όρο αυτό για να τονίσει ότι η συγκεκριμένη διαδικασία προάγει την αναγέννηση και τον πολλαπλασιασμό των προσβεβλημένων ιστών.
Οι σύνδεσμοι είναι οι βασικοί σταθεροποιητές του μυοσκελετικού συστήματος, όπου συνδέοντας τα οστά μεταξύ τους σταθεροποιούν τις αρθρώσεις και έτσι οι κινήσεις μας γίνονται αρμονικές και σταθερές. Οι τένοντες αποτελούν τις καταλήξεις των μυών στα οστά. Σε αρκετές περιπτώσεις, ειδικά στον αθλητικό πληθυσμό, οι σύνδεσμοι και οι τένοντες, λόγω χρόνιας καταπόνησης ή/και επαναλαμβανόμενων μικροτραυματισμών, εμφανίζουν εκφυλιστικές αλλοιώσεις, χάνουν τις βασικές ανατομικές τους ιδιότητες και δημιουργούν αστάθεια των αρθρώσεων η οποία και προκαλεί πόνο και μείωση της λειτουργικότητας των μυών που είναι υπεύθυνοι για την κίνηση των αρθρώσεων. Επιπρόσθετα, η επούλωση των τενόντων και των συνδέσμων καθυστερεί ιδιαίτερα, λόγω της φυσικής πτωχής τους αιμάτωσης. Η καθυστέρηση της φυσικής επουλωτικής δραστηριότητας προκαλεί μείωση της φυσικής δύναμης και της λειτουργικότητας αυτών των ανατομικών δομών, με αποτέλεσμα την εμφάνιση πόνου και τη μείωση της αθλητικής απόδοσης.