Η Σκλήρυνση κατά Πλάκας είναι μια χρόνια νευροεκφυλιστική ασθένεια του κεντρικού νευρικού συστήματος. Τα συμπτώματά της έχουν εντοπιστεί παραπάνω από έναν αιώνα και από τότε λαμβάνει μέρος σε πλήθος ερευνών. Η αιτία όμως που προκαλεί την ασθένεια παραμένει άγνωστη.
Η ηλικία εμφάνισης της κυμαίνεται από την ηλικία των 25 και μέχρι 40 συνήθως, αλλά κάποιες φορές εμφανίζεται από τα 12 έως και μετά τα 50. Τα συμπτώματα της σκλήρυνσης κατά πλάκας προκαλούνται από την απομυελίνωση που γίνεται στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Η βλάβη του νευρικού ιστού έχει ως αποτέλεσμα την δημιουργία «ουλών» στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Η αιτία της απομυελίνωσης είναι άγνωστη.
Ο εγκέφαλος μεταφράζει τα ερεθίσματα που λαμβάνονται μέσω των αισθήσεων και δίνει εντολές για να εκτελεστούν διάφορες κινήσεις και αντιδράσεις στα ερεθίσματα που προέρχονται από τα αισθητήρια όργανα που εισπράττουν την πληροφορία. Αυτή η αλυσίδα λειτουργίας αποτελείται από μια σειρά νευρώνων, που συνδέονται διαδοχικά μέσω των συνάψεων που δημιουργούν μεταξύ τους.
Η κινητική ή αισθητική πληροφορία μεταφέρεται μέσω της νευρικής ώσης η οποία είναι μια διαφορά δυναμικού, δηλαδή ρεύμα το οποίο μεταφέρεται κατά μήκος της αλυσίδας αυτής. Ο άξονας κάθε νεύρου καλύπτεται από ένα στρώμα μιας ουσίας, την μυελίνη, όπως ακριβώς και το πλαστικό επικάλυμμα ενός ηλεκτρικού καλωδίου. Η μυελίνη εξασφαλίζει τη μεταφορά των μηνυμάτων αλλά και μονώνει και προστατεύει το νεύρο επιταχύνοντας την μεταφορά τους.
Στη σκλήρυνση κατά πλάκας, η μυελίνη των νευρώνων προσβάλλεται. Βλάβη δεν παρουσιάζεται κατά κανόνα, αλλά συχνά υπάρχει βλάβη. Αν η διαδικασία της απομυελίνωσης επιτείνεται, καταστρέφεται η μυελίνη σε διάφορα σημεία, αφήνοντας κάποια πλάκα ή σκλήρυνση οδηγώντας συνεπώς στο φαινόμενο της απομυελίνωσης. Οι ουλές εμφανίζονται σε διάφορα μέρη του εγκεφάλου και/ή του νωτιαίου μυελού.